ต้องบอกว่าเรื่องราวที่สุดแสนจะสะเทือนใจเป็นอย่างมาก สำหรับเรื่องราวของ Namrata และ Bhavesh Pandya เป็นสองสามีภรรยาชาวอินเดียที่มีลูกชายคนเดียวชื่อ Khushil วัย 14 ปี ที่อยากเป็นนักสัตววิทยา แต่วันเวลาดีๆก็อยู่กับพวกเขาได้ไม่นาน ปี 2015 Khushil ต้องไปพบแพทย์เพราะเขารู้สึกว่ามองอะไรไม่ค่อยชัดนึกไม่ถึงว่าวันนั้นจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของจุดจบ ขณะทำการทดสอบด้วยแสงพบว่าดวงตาซ้ายของ Khushil ลืมไม่ขึ้น จึงถูกส่งไปหาแผนกดวงตา ต่อมาถูกส่งตัวไปทำ MRI ที่โรงพยาบาลที่ใหญ่ขึ้น และผลที่ได้ก็เหมือนฟ้าถล่มลงมาตรงหน้า
คุณหมอเรียกสองสามีภรรยาเข้าไปในห้อง ปล่อยให้ Khushil คุยกับพยาบาลอยู่ด้านนอก คุณหมอถามคำถามพวกเขาประโยคเดียวว่า : “Khushilเป็นลูกชายคนเดียวของพวกคุณใช่ไหม” ได้ยินอย่างนี้ Namrata ก็ใจคอไม่ดี คุณหมอบอกว่าหลังการยืนยันผลการตรวจซ้ำไปมาหลายครั้งพบว่ามีเนื้องอกชนิดร้ายอยู่ในสมองของ Khushil หรือเรียกอีกอย่างก็คือมะเร็ง Khushil เป็นเนื้องอกในสมอง diffuse pons glioma (DIPG) ที่พบได้ ยากและไม่มีวิธีการรักษา สุดท้ายคุณหมอก็ทิ้งท้ายไว้ว่า : “น่าจะ 6-9 เดือน”
ในเมื่อพวกเขาได้รู้เรื่องที่แสนเศร้านั้นแล้ว พวกเขาเก็บกดความทุกข์ใจ และตัดสินใจว่าจะไม่ให้ Khushil รู้ว่าตัวเองป่วย เพื่อให้เขาใช้ชีวิตที่เหลืออย่างไม่ต้องกังวลพยายามที่จะเป็นนักสัตววิทยาต่อไป พวกเขาและ Khushil ร่วมกันตั้งเป้าหมายที่จะต้องทำให้สำเร็จทีละอย่าง ทั้งครอบครัวเดินทางไปท่องเที่ยวด้วยกันหลัง 6 เดือนผ่านไป Khushil ยังมีชีวิตอยู่ ตอนนั้นพวกเขาคิดว่า “นับจากนี้ไปถือเป็นช่วงเวลาที่ขอยืมจากพระเจ้า”
ไม่นานนักอาการของ Khushil ก็เริ่มแย่ลง การทำ MRI แสดงให้เห็นว่าก้อนเนื้อของเขาโตขึ้น ขาขวาไร้เรี่ยวแรง พูดไม่ชัด กลืนลำบากและปัญหาอื่นๆ ดูเหมือน Khushil จะรู้ว่าตัวเองมีเวลาอีกไม่นาน เขาบอกกับแม่ว่า “ผมไม่อยากตายในโรงพยาบาล ผมอยากกลับบ้าน” และในที่สุดก็ไม่สามารถยื้อชีวิตได้อีกต่อไป เขาจากไปในเดือนกันยายน ปี 2017
หลัง Khushil จากไป ตอนที่พ่อแม่ของเขาก็พบไดอารี่โดยบังเอิญในระหว่างเก็บข้าวของของลูกชาย เมื่อเปิดออกดูก็ต้องน้ำตานอง Khushil เขียนไว้ประโยคหนึ่งว่า“ตั้งแต่เริ่มต้น ผมก็รู้ผลลัพธ์แล้ว” มันเริ่มต้นตั้งแต่ที่เขาถูกวินิจฉัยเมื่อปี 2015 นึกไม่ถึงว่าสิ่งที่พ่อแม่พยายามทำเพื่อปกป้องเขาโดยการปิดบังเรื่องโรคร้ายเขากลับรู้มาตั้งแต่แรก ในเวลาที่ผ่านมาพ่อแม่แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร Khushil ก็ไม่พูดอะไร เพราะเขาไม่อยากให้พ่อแม่เจ็บปวด Namrata เล่าว่า “พวกเราคิดว่าพวกเรากำลังปกป้องเค้า นึกไม่ถึงว่าเป็นเขาต่างหากที่ปกป้องไม่ให้พวกเราเจ็บปวด”
